Vannacht heeft het behoorlijk geregend, maar vanmorgen knapte het weer al snel op, zodat we besloten om met de auto met de fietsen achterop naar Barcelona te gaan en de auto ergens in een buitenwijk te parkeren, en dat is makkelijker gezegt dan gedaan, alles stond vol, maar uiteindelijk toch een plekje gevonden.
De fietsen van de drager gehaald, en dan begind het, waar moeten we heen, naar het park van Gaudi hadden we besloten, Park Guell, met de kaart in de hand is dat best lastig te vinden, maar op een gegeven moment kwamen we de bordjes van het park tegen, dus die maar gevolgd.
Eenmaal aangekomen bij het park, fietsen stevig vast gezet aan een paal, en hebben ticket's gekocht, helaas konden we pas om 16:30 uur het monumentale gedeelte in, dus zijn we eerst de rest van de tuin gaan bekijken, en dat is opzich al een hele klim, maar wel de moeite waard, want vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over Barcelona, met in de verte de Sagrada Familia, waar we morgen naar toe gaan en al kaarten voor hebben gekocht via het internet.
Park Güell is een gestrekt stadspark in Barcelona, in het Spaanse landsdeel Catalonië. Het is gelegen in het stadsdeel Gràcia in het noordoosten met een oppervlakte van 15 ha met dichte pijnbossen, lanen met palmen en een door bomen omzoomd plein.
In het verleden was het park twee hectare groter, bronnen noemen 17,2 ha. 'Park' is officieel geschreven met een ´K´ naar het Engelse ´Park´. Toen
Antoni Gaudí met de aanleg begon, trof hij er een braakliggend terrein zonder water of vegetatie. De tot de adelstand verheven industrieel
Eusebi Güell gaf Gaudí in
1900 de opdracht voor de aanleg van een
tuindorp of woonwijk. Dit werd geen succes: er werden twee huizen gebouwd en ook verkocht. In een van die huizen trok Gaudí in. Barcelona toonde als stad geen interesse voor dit megaproject.
Gaudí nam de opdracht om zijn idee over een op de natuur geïnspireerde architectuur vorm te geven. Hij dacht aan een recreatiepark, Güell dacht aan een tuinstad. Inspiratie deed Güell op tijdens zijn buitenlandse reizen, waarbij hij de Engelse landschapstuinen en de romantische tuinarchitectuur bewonderde, vandaar het Engelse 'Park'
Dit leidde tot het gesteente groeiende pergola's, harmonieus in het landschap geïntegreerde trappen, paden en golvende, veelkleurige, mozaïekversieringen, waarmee Gaudí zijn sociale engagement laat zien. Anderen interpreteren dit project als een moment waarop Gaudí zijn goddelijke inspiratie liet zien. Güell hield zich intensief bezig met sociale hervormingen: het park was bedoeld als burgerwoongebied, niet als recreatiepark voor dagjesmensen. Er waren zestig driehoekige percelen gepland op een brede, steile en zonnige helling. Twee percelen werden verkocht.
Markante onderdelen zijn de ingang met portiersloge en portierswoning, het hek, de zuilengalerij, de dubbele trap met Salamander (als Draak betiteld) en de zitbank. Zowel zitbank als Salamander bestaan uit ontelbare mozaïekstukjes.